750 km in de Snoek in 2 dagen

Door Eva Jacobs

Afgelopen weekend heb ik een flinke test van de Snoek en van mezelf gedaan. Ik heb me ingeschreven voor een brevet (lange afstand tocht georganiseerd door Randonneurs.nl) van 600 km met de startplaats in Amsterdam. Dit brevet moet binnen 40 uur gereden worden en volledig zelfvoorzienend.

Voorbereiding

Het was niet mijn eerste lange fietstocht in de Snoek. Ik heb dit jaar al paar keer 200 km op een dag gedaan en twee weken geleden Cycling 4 Climate gefietst; van Breda naar Groningen (375 km) langs “de nieuwe kustlijn”. De hele tocht moest van 6 ’s ochtends tot max 20:30 (denk ik) gereden worden en dat vond ik best spannend. Ik houd van langere pauzes. Met koffie als dat kan. En ik houd niet van veel drukte en er waren 700 deelnemers aangemeld, waarvan 1/3 de 375 afstand zou gaan rijden.

Ik zou me kapot schamen om aan de start met de auto te komen. Daarom ben ik een dag voor de start er heen gefietst (170 km) en na afloop ook naar huis (125 km). Op de heenweg ontmoette ik Dennis in zijn DF velomobiel. En hij nodigde me uit om samen naar Breda te gaan. Hij had een mooie route uitgezocht en het was best comfortabel voor mij om niet op mijn navigatie toestel te hoeven letten. Hij stelde een kruissnelheid tussen 35-40 km/h voor en dat vond ik ook prima.

Onderweg zijn we best veel fietsers tegengekomen. Net een groepje van drie ingehaald, hoorde ik iemand hijgen naast me. Eentje wilde niet lossen. Maar hij hield het niet lang vol en zakte naar achter. Na een minuut was hij terug, hijgend riep hij: “Ik trap 350 Watt en jij?” Mijn antwoord hoorde hij niet, hij was weer terug gezakt. Na paar minuten was hij terug. “Ik trap 120”, was mijn antwoord. Wij moesten allebei lachen.

Het was gezellig en motiverend met iemand te rijden. Het enige nadeel was dat ik de afgesproken snelheid wilde houden, waardoor ik niet veel lette op hoe we door dorpjes heen reden en hoe ik elke drempel nam met mijn super lage fiets. Ik merkte dat Snoek vaker met zijn neus op de grond kwam dan zijn DF. Later bij de 600 km brevet reed ik “op gevoel” zeg maar en dan had mijn fiets van geen drempel last.

We hadden drie dagen zon die je goed kon voelen op je huid bij het fietsen voor het klimaat. De fiets deed het goed, mijn lichaam klaagde ook niet. Het was eigenlijk altijd een issue bij alle lange afstand tochten – last van moederschap gerelateerde pijn en na 300 km was ik het zat. Maar nu niet. Ik heb geen pijn gehad over de hele tocht, ik ben alleen verbrand. Langzaam maar zeker begrijp ik hoe ik die lange afstanden het best kan uitrijden.

BRM600 van Amsterdam

Als het zo lekker gaat dan kan ik misschien ook verder, dacht ik en schreef me in voor het 600km brevet van Amsterdam. Na mijn aanmelding kwam meteen een email van de organisator, dat er onderweg een paar lastige plekken voor een velomobiel zijn. Ik mocht de route aanpassen over enkele kilometers. Maar uiteindelijk heb ik paar lastige stukken terug gezet, want die wilde ik niet missen – lekker door duinen fietsen. Ook als het betekent uit te moeten stappen omdat er hekjes staan.

Nog fris in de ochtend bij Oostvaarders plassen.

Vanwege corona mochten we starten tussen 8 en 10 uur in de ochtend op zaterdag. Er was geen gezamenlijk start om 9 uur. Ik ben niet van het super vroeg opstaan. Om 6:05 ben ik van huis vertrokken en 75km gefietst naar Amsterdam. Na de koffie bij de startlocatie om 9:35 vertrokken richting Edam, Hoorn, Enkhuizen, daar de eerste pauze, daarna koffie in Camperduin en een onweersbui in Leiden. Het ging als of ik wind in de rug had. Ik heb het scherm van mijn fietscomputer uitgezet. Geen snelheid, geen gemiddelde, geen wattage onderweg, alleen de route en fietsen op gevoel.

Na de pauze in Leiden moest ik mijn Garmin opname verbreken en daarom is het eerste dag in twee stukken gesplitst. Na het onweer en met al 340 km in mijn benen ging het toch minder makkelijk. En Amersfoort – het hotel – was nog 80km verder. De laatste 20 kilometers moest het licht aan.

In Amersfoort was de 4e controlepost. Zoals eerder al vermeld, brevetten moet je in bepaalde tijdslimiet halen, ook al is het geen wedstrijd. Elke controle post heeft ook zijn tijdslimiet. En omdat ik er best vroeg was, had ik tijd zat om te slapen en een hotel te nemen. Zeker je kan ook de nacht doorrijden. Maar mijn ervaring is dat de snelheid enorm zakt, om 4 uur ’s nachts ben ik niet meer in staat om mijn ogen open te houden. En als je op dat moment een bankje vindt en probeer te slapen, beginnen de vogels keihard te zingen.

Na 6 uur slapen vertrok ik weer, het was 8:15 toen ik mijn fiets wilde instappen. Tot mijn verbazing heb ik flinke kraak op mijn motorkap gevonden. Iemand heeft mijn fiets als een bankje gebruikt. Best triest.

De tweede dag was het droog, de Snoek deed het goed en mijn benen ook. Waar ik langzamerhand steeds meer last van kreeg was verveling. Weer een dag trappen. Elke uur duurt zo lang. Wanneer komt dat piepje van mijn Garmin dat ik weer mag eten of tenminste drinken… (oh, dat is zo handig – als je zelf niet in staat ben regelmatig te drinken en te eten omdat je zo moe bent, is zo’n functie in een fietscomputer best handig). Het gevoel dat ik wind mee had was een beetje voorbij.

Ik ben om 18:30 aangekomen in Amsterdam. Die 606km van de brevet heb ik in 32 uur gefietst. Nog met Allert gebeld: “als je nu in de fiets stapt, ben je voor 22 uur thuis!” Grapjas. Ik ging gewoon wat eten in het café en daarna op pad. Maar het weerbericht zag er best slecht uit. Ik had ineens haast. Bij Oostvaardersplassen kwam hele grote wolk boven mijn hoofd hangen en ik was al zo moe. In Lelystad kwam ik tot de conclusie dat het me niks kon schelen of ik nat werd. De laatste kilometer voor het huis ging het keihard te regenen. Dat was om 21:45 uur.

Conclusie

Ach man, wat ben ik blij met deze fiets! Ooit droomde ik alleen maar over zulke afstanden. En nu gaat het zo makkelijk. Als je mijn Strava-overzichten bekijkt, zie je gemiddeld wattage rond de 100 Watt. In werkelijk trap ik iets tussen 120 en 130 Watt. Best ontspannen. Maar je houdt ca 15% van je rit je benen stil, omdat je hoef niet te trappen: je ziet kruising 300m voor je, dan rol de fiets gewoon vanzelf heen. En op zo’n manier kom je aan dit lage gemiddelde. De Snoek is echt efficiënt en comfortabel bovendien. Met mijn racefiets houd ik het maximaal 200 km vol, met de QuestXS heb ik meerdere keren 400 km gedaan, maar na 300 was het echt niet meer leuk, met de Quattrovelo deed ik paar keer 200 en een keer 400, dat was echt mijn max. De Snoek is licht en glijd door de lucht als een vis door het water…

Het enige nadeel is dat je je op een gegeven moment gaat vervelen op lange afstanden 😉

Snoek manhole and light system

Door Eva Jacobs

We now have 3 riding Snoeks. They are all equipped with a complete lighting system. Almost the same as our other velomobiles.

You can choose from two headlights: B&M iQ-X or Lupine SL AF. Both fit into the air intake in the nose. In the photo at the top right you can see that the light beam is not blocked by the air inlet. The beam of light is as wide as it gets.

The indicators are still visible when the brake-light is on (not so with the Kellermann Atto). Therefore we chose for the brake-light/tail-light to be in the middle and not integrated in the indicators. Also you can still see the right indicator if you are standing at a 45 degree angle to the left side of the Snoek. We think it is important to be able to show clearly what your intentions are in traffic.

The first two Snoeks are equipped with an aluminum lift handle/rear light combination. This is completely removable. If you prefer to go a bit minimalistic – look at the red/white Snoek – then it is possible to mount the rear indicators directly in the body. The large black hole is needed for the air escape and for mounting the light system. There will be a carbon tube roof, which also works as a lift handle.

There was also a question about the Snoek’s manhole and its size compared to the Quest XS. I took a top view photo. This shows that the shoulder part of the Snoek manhole is narrower. But the hole itself is longer.

Today our first (homemade) mould of Snoek left for the factory in Romania. With this second mould they should be able to produce 2 Snoeks per week. But we’ll see if it’s realistic 😉

Snoek003, wheel-well, RO and mirror

By Eva Jacobs

This week we started the production of Snoek No 3 for Matthias König. Our first plan was to make it lighter than the two previous ones. The latest tests have shown that we should stick to the original plan; stiffness above saving extra grams. Matthias chose a RAL colour for his Snoek, which is easier for us to spray-paint and also very lightweight. So we can save a few grams there.

Allert decided to make changes to the rear wheel-well. On the left is a picture with yellow clay – the space, which is not really needed for the wheel, allows the seat to recline further back. And therefore suitable for taller cyclists.
Cardboard in the third photo allows more room for a larger derailleur. The next photo shows the foot hatch. We want to make a different fastening method than bolts – known from, for example, Quattrovelo.

All models of the Snoek arrived on Tuesday at the Romanian factory Velomobileworld. They immediately started making moulds! The photos show work on the upper part of the body. It started with defining a split line and building a temporary wall where the mould parts meet.

For Snoek we have slightly changed the shape and mould of the mirror cone. You can laminate it very lightly and it fits exactly on half a B&M mirror glass. You can place it on each side of the velomobile. This prototype is without paint or gelcoat. But it can be painted in the colour of the body. All in all (incl. tape) it weighs 10 grams.

Snoek verhuisd naar RO

Door Eva Jacobs

In Roemenië wordt een nieuwe set mallen gemaakt, wij houden onze mallen voorlopig hier. We willen hier nog Snoek 3 en 4 lamineren.
We hebben deze week hard gewerkt om alle onderdelen van de Snoek uit glasweefsel te maken. Ze worden maar een keer gebruikt om alle afzaaglijnen en boorgaten over te nemen naar de nieuwe mallen. Glasweefsel is veel goedkoper dan carbon en het lamineert makkelijk en snel. En het moest voor donderdag af.
Wat mooi wit is (boven in de afbeelding) zijn de pluggen (of modelen) van de meeste onderdelen van de Snoek.
We hebben niet alles gestuurd, want niet alles is af. En de achterwielkast – het schelpvormig stuk rechts boven, moeten we nog aanpassen – meer ruimte voor een grotere derailleur kooi maken.

A new set of moulds will be made in Romania, we will keep our moulds here for the time being. We want to laminate Snoek 3 and 4 here.
This week we worked hard to make all parts of the Snoek out of glass fabric. They are only used once to transfer all cutting lines and drill holes to the new moulds. Glass fabric is much cheaper than carbon and it laminates easily and quickly. And it had to be finished before Thursday.
All white products (at the top of the image) are the plugs (or models) of most parts of the Snoek. We have not sent everything, because not everything is finished. And the rear wheel-well – the shell-shaped piece at the top right, we still have to modify – to make more room for a longer derailleur cage.

De plug van de Snoek ging eerst van ons huis naar het bedrijf in Dronten. Daar hebben Allert en Theo alles op een pallet vastgeschroefd en in stevige doos verpakt, net zo als onze velomobielen die naar een klant verweg verstuurd worden. Hopelijk komt alles onbeschadigd aan in Breaza bij Jan Wijnen en zijn velomobiel fabriek.
De vervoerders kwamen een dag eerder dan gepland, op woensdag.

The Snoek plug first went from our house to the company in Dronten. There, Allert and Theo bolted everything to a pallet and packed it in a sturdy box, just like our velomobiles that are sent to a customer far away. Hopefully everything will arrive undamaged in Breaza at Jan Wijnen and his velomobile factory. The carriers arrived a day ahead of schedule, on Wednesday.

De Snoek recensies

Door Eva Jacobs

Afgelopen week zijn er twee recensies over de Snoek verschenen. De eerste is gepubliceerd in het tijdschrift van de Nederlandse Vereniging voor Human Powered Vehicles – Ligfietsen&. Jos, de auteur van het artikel heeft twee lange testritten gemaakt, een van 220km. Hij heeft een gemiddelde snelheid van 40 km/u behaald over 180 km van de route (de resterende 40 km was een tour met vrienden).

Last week, two reviews about the Snoek appeared. The first was published in the magazine of the Dutch Association for Human Powered Vehicles – Ligfiets&. The author of the article made two long test drives, one of 220km. He has achieved an average speed of 40 kph over 180 km of the route (the remaining 40 km was a tour with friends).

De tweede recensie is de vlog van Sven, de velomobielhandelaar in Noord-Duitsland, velomobile-nord.de. Hij heeft afgelopen vrijdag een proefrit in de Snoek gemaakt bij ons in de buurt.

Bij deze wil ik beide heren voor de positieve woorden over de Snoek bedanken. Dank!

The second review is the vlog of Sven, the velomobile dealer in Northern Germany, velomobile-nord.de. He did a test drive in our area last Friday.

I would like to thank both gentlemen for the positive words about the Snoek. Thank you!

De Snoek 002

Door Eva Jacobs en Clement

Waarschijnlijk de mooiste beloning die je kan krijgen voor je werk – iemand echt gelukkig te maken. Gisteren is het gelukt. Clement kwam zijn Snoek 002 proefrijden.

Probably the best reward you can get for your work – make someone truly happy. Yesterday it worked out. Clement came to test ride his Snoek 002.

Clement: “Today I had the privilege to ride my Snoek for the first time. It isn’t finished yet, there are adjustments to be done. Then it will be painted.
Despite not being finalized (the hatches were quickly taped) the chain lube being dry and the tire new and underinflated, it was riding faster than my expectations. As a reference, my DF with pants in racing condition averaged 58.5 km/h with 183W during the 1-hour race)
The turning radius is smaller than the DF with pants. For the sharp turns, I don’t need to ride on the grass anymore.
The comfort: Allert has made a new type of suspension with oil dampers and springs. They are very effective and providing a level of comfort that I never experienced before. On the rough asphalt, what a difference.
The Snoek accelerated very easily. Its body is really stiff.”

“When looking at the data on the Kettelmeerdijk, I could average 52.5km/h with 165W for 4.6km on a place where there was no wind (I could see that the water was really flat on that spot. The temperature was 7.5°C, the front tire was at 6-7 bar, brand new Continental contact speed with a latex tube.
With the DF with pants, same tire but higher pressure (9-9.5bar), I would have needed about 180-190W.”

“Once my Snoek will be optimized, with a well rolled in drive chain, well enclosed hatches, well rolled in tires, there would be 10-15 W gained.
Once again, the comfort and pleasure of riding the Snoek was totally unexpected; what a great additional benefit.
The 20^th of April is my birthday; perhaps it will be ready on that day 😉

Greetings and congratulations to the velomobiel.nl team, you just made a new reference in the velomobile world.

Clement”

Werk van de afgelopen maand

Door Eva Jacobs

Er is de afgelopen maand niks gepubliceerd. De Snoek voor de klant staat inmiddels op wielen en wordt morgen door de klant getest. Allert is vooral bezig om alle metalen onderdelen te maken en vastleggen in tekeningen. Ik ging verder met spiegel, lampen en naca’s.

Nothing has been published in the past month. The Snoek for the customer is now on the wheels and will be tested by the customer tomorrow. Allert is primarily busy with making all metal parts and define them in drawings. I continued with the mirror, lamps, and nacas.

De hoedenplank is eindelijk klaar en wordt zo eenvoudig mogelijk met tape vastgemaakt.

The parcel shelf is finally finished and will be attached just by tape, as simple as it can be.

Half februari verhuisde Allert de Snoek naar Dronten om aan de metalen onderdelen te werken.

In mid-February, Allert moved the Snoek to Dronten to work on the metal parts.

Voor alle onderdelen heeft Eva technische tekeningen gemaakt.

Eva made technical drawings for all parts.

Op de foto links is het optimale gat voor een voorwiel te zien. De afbeelding rechts toont het minimale gat voor het wiel als je het ook nog wilt kunnen monteren.

The photo on the left shows the optimal hole for a front wheel. The image on the right shows the minimum hole for the wheel if you want to be able to mount it.

Tussendoor heeft Allert een kleine windtunnel naar huis gebracht. En ging daarmee spelen. Daarvan hebben we een filmpje op Youtube gepubliceerd.

In between, Allert has brought home a small wind tunnel. And went to play with that. Of which we have published a video on Youtube.

Hier zijn foto’s van voorbereidingen en het maken van naca in de motorkap voor mogelijke ophanging van meerdere modelen koplampen (zoals B&M iQ-X of Lupine SL AF). Plus aangepaste model van het spiegelkapje.

Here are pictures of preparations and making naca in the hood for possible mounting of different models headlights (e.g. B&M iQ-X of Lupine SL AF). Plus adapted model of the mirror cover.

Sommige mallen moesten wij repareren – luchtbellen.

We had to repair some molds – bubbles.

En voor de lol heeft Eva wat kleuren op de snoek aangebracht. Pas op – het zijn geen RAL-kleuren of officiële autolakken!

And for fun, Eva has applied some colours to the Snoek. Beware – they are not RAL colours or real car paints!

Krassen

Door Eva Jacobs

We hebben veel krassen gemaakt afgelopen weken. In de mallen. Als we zeker zijn van de vorm en de maat van een product, zetten wij het terug in de mal en trekken het om met een kraspen. Het volgende product kan je snel lang het lijntje afzagen.

We have made a lot of scratches in the past weeks. In the moulds. When we are sure of the shape and size of a product, we put it back in the mould and trace it with a scriber. The next product can be quickly cut along the line.

Allert maakt krassen in de mal van het trompetje – lucht inlaat en stuk voorframe in een. Ook het gat voor het trompetje, druppelvormig serviceluik voor achter derailleur of het voetenluikgat moesten in de mal komen. Dus heeft Allert de Snoek terug in de mal gezet, daarna klomt hij de Snoek er in om paar rondjes met zijn kraspen maken.

Allert scratches the mould of the trumpet – air inlet and piece of front frame in one. The hole for the trumpet, drop-shaped service hatch for the rear derailleur or the foot hatch hole also had to be placed in the mould. So Allert put the Snoek back in the mould, then he climbed the Snoek in to make a few rounds with his scriber.

Hier kan je een andere manier zien hoe je kan aangeven waar men moet gaten zagen. Je maak een zaagmal. Die leg je op de product zelf en dan maak je een lijn met een stift rond het gat. De maat en vorm van de wielgaten heeft Allert bepaald met behulp van de eerste Snoek.

Here you can see another way of indicating where to cut holes. You make a saw-jig. You put that on the product itself and then make a line around the hole with a marker. Allert determined the size and shape of the wheel holes with the help of the first Snoek.

In de laatste fotogalerij van dit blog zie je de achterbrug ophanging aan de wand van de velomobiel body (carbon stukje met aluminium plaatje boven in het midden). Er was een hulpmalletje gemaakt om de ophanging altijd op de juiste plek in de body te lijmen. Aluminium plaatje was met twee schroeven vastgemaakt. Maar na forse testen kwam Allert tot conclusie dat er beter 3 bouten kunnen zijn. En dus moesten wij de plug (model), de mal en uiteindelijk ook de product opnieuw maken.

In the last photo gallery of this blog you can see the swingarm mount on the wall of the velomobile body (carbon piece with aluminum plate in the top center). A jig was made to always glue the mount in the right place in the body. The aluminum plate was attached with two bolts. But after rigorous testing, Allert came to the conclusion that it would be better to have 3 bolts. And so we had to recreate the plug (model), the mould and ultimately the product.

Quattrovelo on ice

Just weekend fun

This morning in Dronten

Door Eva Jacobs

Het komt niet vaak voor dat er in Nederland zoveel sneeuw ligt. In combinatie met extra harde wind krijg je mooie sneeuwduinen, maar ook schone straten.
Eerste schooldag in tweede lockdown in NL kon ik weer naar mijn werk. Een half uur later nadat Allert in zijn Quattrovelo (je kan wielsporen in de sneeuw zien) weg ging, had mijn Quattro een lekke band, dus nam ik de QuestXS …

It is not often that there is so much snow in the Netherlands. In combination with extra strong wind you get beautiful snow drifts, but also clean streets. Finally I could go back to work on the first day of school in the second lock-down in NL. Half an hour later after Allert left in his Quattrovelo (you can see wheel tracks in the snow), my Quattro had a flat tire, so I took the QuestXS …